Unconused یک بار یک رمز و راز روانشناختی جذب کننده است، طنز خشن از فرقه هنر و مطالعه شخصیت خیره کننده یک مرد که زندگی عمومی او را فراتر از کنترل او تسریع شده است.
رایدر، پیانیست مشهور، وارد یک شهر اروپای مرکزی می شود که نمیتواند برای کنسرتی که می تواند به یاد داشته با قبول دادن آن را شناسایی نکند. اما پس از آنکه او با چشم انداز وحشتناک و غم انگیز - و همیشه عجیب و غمگینی به عنوان یک رویا ممکن است می گذرد - او به طور پیوسته متوجه می شود که او در معرض مهم ترین عملکرد زندگی خود است.
Ishiguros مطالعات فوق العاده و اصلی از یک مرد که زندگی خود را فراتر از کنترل خود را تسریع شده است در انتشار توسط مفتی، انحراف - و بالاترین ستایش دیده شد.
خرید کتاب تسلی ناپذیر
جستجوی کتاب تسلی ناپذیر در گودریدز
معرفی کتاب تسلی ناپذیر از نگاه کاربران
اساسا هر بررسی ای که من از این کتاب خواندم در مورد چگونگی رؤیای آن و یا حتی به معنای واقعی کلمه یک رؤیا است. این یک دستگاه بسیار شبیه ساز نیست. من احساس می کنم که این بازنگری ها باید ... زندگی عادی داشته باشند. مثل هیچ چیز عجیب و غریب برای آنها اتفاق نمی افتد، مثل اینکه هرگز خود را در موقعیت هایی قرار نمی گیرند که در آن کنترل نداشته باشند یا جایی که نمایندگی فقط به نظر نمی رسد بسیار مهم است. این کتاب یک صفحه از زندگی واقعی به عنوان یک خاطره است. این سخت است، این کتاب. این آسان نیست آن را مانند پروست بارها خواند. این باعث شد که من بخواهم کتاب را در اطراف اتاق بطور خشنانه پرتاب کنم، آنقدر به طرز وحشیانه ای آهسته است. من هرگز احساس نمی کنم که در این محاکمه و نا امیدی از راوی، حزب به عنوان من در این کتاب. و بخشی از آنچه که کتاب را خیلی موفق ساخته است این است که من احترام زیادی نسبت به راوی داشتم و با این حال متوجه شدم که من در طول کتاب بارها و بارها در کنار این کتاب قرار گرفته ام. به طور خلاصه، برای من چندین صحنه وجود دارد که شخصیت اصلی آن یا به دلیل عدم وجود گرما به سمت پسرش، به شدت متلاشی شده است. پسرش به من ظاهرا آزاردهنده و دشوار بود. احساس کردم که شخصیت اصلی یک بیل را به عنوان یک بیل تعریف می کند و می گوید پسر او غیر منطقی است و نمی داند که چرا پسران مادرش از او ناراحت بودند، چه چیزی از او مورد نیاز بود. متخصصان دیگر اظهار داشتند که این یک بخش بسیار سمی از شخصیت اوست، و این باعث می شود که نفرت وی برای او باشد. و با این حال، من خودم را با او موافق بودم و از پسر متنفر بودم. من به طور جدی تعجب می کنم که این به معنای مهارت های والدین من است. به طور کلی کتاب هایی مانند این را به پایان نرسانده ام، زیرا در سطوح مختلف خسته کننده است. Eons قبل از گفتگوها پایان می دهد، مکالمات در مورد هیچ چیز، پر از لذت بخش و آرزوهای اجتماعی است. خیلی بریتانیا در این رابطه. آنچه که من خواند، این بود خوش بینی بی پایان، این احساس که اگر من فقط خواندن را ادامه دادم، در نهایت راوی آن را تشخیص می دهد و فراتر از نوع مبهم کابوس از interludes بی فایده است که به معنی او به طور مداوم شکست خورده است. آیا من واقعا می خواستم که در انتهای این طرح یک نوع طرح داشته باشم یا اینکه واقعا واقعا از دیدن او ناراحت شدم، نمی توانم بگویم. من کاملا عاشق این واقعیت است که رویداد بزرگی بزرگ، کنسرت دعوت شده است که - موفقیت که به نوعی تعیین افزایش یا سقوط این شهر برای نسل آینده خواهد بود - برای یک شب پنجشنبه برنامه ریزی شده بود. گمان می کنم که بچه ها کمی ارزان تر هستند. من می دانم این یک جزء جزئی بود اما به من آن را چنین گفتن، بنابراین * راست *. این در حال حاضر یکی از کتاب های مورد علاقه من است، که من تقریبا قطعا هرگز به کسی توصیه نمی شود.
مشاهده لینک اصلی
یکی از راههایی که می توانید بگویید که خوابید، کمبود تداوم است - شما یک گوشه را در یک خیابان باز میکنید و ناگهان در یک قایق یا صحبت میکنید به یک مرد و او به طور ناگهانی به آلزایات تبدیل می شود، یا شما با کسی ناهار دارید چه کسی مطلقا، مثبت برادر شما است، اما چیزی شبیه او ندارد. این کتاب مانند یک دنباله رویا طولانی است. شخصیت اصلی، پیانیست، به شهری میرسد که هرگز برای ارائه یک کنسرت به یاد نمی آورد، موافقت نکرده است، و طی چند روز آینده خود را از طریق چشم انداز عجیب و غریب سرگردان ملاقات می کند افرادی که به نظر می رسند و چیزهایی را به دلایل او نمی فهمند. او به نیمه راه در سراسر شهر به سمت پذیرش می رود، فقط برای راه رفتن در یک درب کوچک و پیدا کردن خود را در نوار هتل خود را. او به طور غیرقابل پیش بینی در شلوار فانتزی خود را در لباس پانسمان خود می گیرد، نمی تواند سخنانی را که برای او آماده نکرده است و بعد از آن برای همه سخنرانی های فوق العاده تبریک می گوید. او به طور مداوم از قرار ملاقات مفقود شده است که هیچ کس به او گفته است که او دارد. مردم در مورد او صحبت می کنند در حالی که او در کنار آنها نشسته است، مثل اینکه او به طور موقت متوقف شده است. او یک زن جوان خانه را دنبال می کند، از دست می رود و به یک دوست قدیمی مدرسه ای در وسط یک مقدار خالی می رود. خانم گوستاو، متصدي هتل، از خانم گوستاو پرسيد كه چطور او را ناراحت ميكند و اينكه دو تا از آنها دوستداران سالها هستند، صحبت كردهاند. موسیقیدان رقیب سقوط دوچرخه خود را دارد و پای خود را قطع می کند - اما معلوم می شود که آن یک پایه چوبی است، بنابراین واقعا مهم نیست. در اینجا بیش از یک لمس آلیس در سرزمین عجایب وجود دارد و اگرچه غریب بودن آن کمتر شگفت انگیز است، نوشتن Ishiguros به همان اندازه غنی و زنده است و او خوب آن را حمل می کند. هیچ قطعنامه ای وجود ندارد و هیچ چیز تا به حال توضیح داده نشده است، اما اگر شما مایل به لذت بردن از تجربه، ارزش آن زمان را به خواب یک رویای کوچک خواب.
مشاهده لینک اصلی
ای خداوند مهربان، این کتاب هرگز به پایان نمی رسد. این فقط ادامه می یابد و در حال بدتر شدن و خجالت زدن است تا زمانی که شما مایل به استفاده از چیزهای شگفت انگیز برای کسی که با صدای بلند با صدای بلند صحبت می کنید. داستان می گوید رایدر به یک شهر عمومی اروپایی بدون هیچ دلیلی که در آن است، چرا او وجود دارد یا کسی که او هست. یک فرض جالبی اما یکی که موفق به ارائه دوباره و دوباره. همه چیز به عنوان یکی از آن رویاهای بی وقفه نوشته شده است که در آن شما دائما در حال عبور از درب های غیرمجاز هستید و متوجه می شوید که برای قرار ملاقات هایی که به یاد ندارید دیر می کنید. فرض بر این بود که بعضی از شخصیت های دیگر به نمایندگی از خانواده Ryders یا جوان تر خود می پردازند، اما انسجام خیلی کمی وجود دارد که در بهترین زمان ها سخت است و سخت در بدترین شرایط قرار دارد. و در حال انتظار برای توضیحات نیست، زیرا آخرین چیزی است که Ishiguro هرگز به شما نمی دهد. من از طریق همه چیز امیدوار بودم که همه به طور ناگهانی روشن می شوند اما هرگز نگذاشتند. به طور خلاصه: این کتاب را بخوانید، تمام زندگی روزمره شما را از دست خواهد داد که هرگز به عقب نخواهید رسید و هیچ کاری نخواهد کرد، شما. اگر می توانستم هیچ ستاره ای به آن بدهم، من می توانستم.
مشاهده لینک اصلی
آیا تا به حال یکی از آن رؤیاها را در جایی قرار داده اید، اما همه چیز به اشتباه ادامه می یابد؟ شما در قطار اشتباه می گیرید، می روم و به سمت دیگر حرکت می کنید، اما شما را در جایی دیگر می گیرم، سپس شروع به پیاده روی می کنید، اما خیابان ها نمی روند، جایی که آنها قرار است به آنجا بروند، بیشتر آنها در زمان استرس، زمانی که در ذهنم زیاد بود، زندگی ام از کنترل خارج شد. این کتاب یکی از آن رویاها است که در جزئیات برای 500 صفحه توضیح داده شده است. این به نظر می رسد مانند یک کابوس، کاملا به معنای واقعی کلمه. من فکر می کنم در بیشتر نویسندگان دست، این خواهد بود. اما Kazuo Ishiguro یک داستانپرداز طبیعی است و به نوعی او را می کشد. در بسیاری از کتابهای او، چیزها غیرقابل توضیح یا غیرقابل توضیح هستند. سبک روایت او ظریف و نامطلوب است. شخصیت عالی این نوع کتاب را بنویسید. شخصیت اصلی یک پیانیست کنسرت مشهور به نام رایدر است که به یک شهر نامشخص در جایی در اروپای مرکزی می رسد که یک سخنرانی را ارائه کند. این کتاب سه روز از اقامت وی در شهر را پوشش می دهد. همانطور که او باقی می ماند، خواسته های بیشتری در مورد وی ایجاد می شود، خواستار آن است که هرگز به نظر نمی رسد برآورده شود. او هرگز وقت کافی ندارد، او همیشه دیر است، همیشه خسته، همیشه ناامید کننده مردم است. زندگی او از کنترل خارج می شود. چیزی که من دوست داشتم این بود که هرگز متوجه نشدم که این رویا بود. هیچ چیز واقعا عجیب و غریب رخ نداد - راوی ناگهان شروع به پرواز در پشت بام (یکی دیگر از مبانی رویاهای من) و یا مقابله با هیولاها سبز بزرگ و یا هر چیز دیگری مانند آن. اثر یک رویا از طریق منطق اشتباه ایجاد شد - حوادثی که به نظر می رسید همان گونه که حس می کنند، اما با تضاد بزرگ در آنها است. به عنوان مثال، یک متصدی قدیمی که مسافر خود را در هتل می گذارد، درباره دختر و نوه اش صحبت می کند. او در مورد آنها نگران است و می خواهد رایدر به آنها برود و آنها را ببینند. وقتی رایدر به آنها ملاقات می کند، دختر هم اکنون همسرش یا حداقل عاشق است. این تناقض از طریق کتاب حفظ شده و هرگز به طور منطقی توضیح داده نشده است. در چندین بار، جغرافیای ساده تحریف شده است. رایدر تمام شهر را به یک مهمانی در خانه کشور می برد و زمانی که او می خواهد به هتل بازگردد، متوجه می شود که او واقعا در حال بازگشت است - او فقط با ورودی متفاوت وارد شده و تشخیص نداده است آی تی. یک بازرس بلیط در یک تراموا تبدیل به دوست قدیمی کودکی از انگلستان می شود. مانند دیگران، او از او بسیار انتظار می رود و او به او اجازه می دهد. من می فهمم که احتمالا هنوز هم به نظر می رسد مانند یک کابوس یک کتاب است. به سختی توضیح دهید چرا من آن را دوست داشتم. فرض میکنم فرض اینقدر دشوار بود که ببینیم Ishiguro آنقدر خسته کننده است که آن را خاموش کرده است. همچنین بسیاری از مناطق جالب توجه در مورد مردم در شهر وجود دارد - یک رهبر الکلی قدیمی، برادسکی، که سعی در تجدید حیاتش دارد و همسرش را برمی گرداند؛ صاحب هتل هافمن و پسرش که می خواهند یک پیانیست باشند، اما تنها والدین خود را ناراحت می کند؛ ارتباط Ryder با سوفی و پسر Boris؛ Gustav porter قدیمی و دوستانش که در کافه مجارستان ملاقات می کنند. من برای این افراد به طور ذاتی برای خودم علاقه مند بودم و تا حدودی به این دلیل که اگر همه چیز یک رویا باشد، آنها سرنخ هایی از شخصیت روینده می باشند: شخصیت از گذشته اش، مردم احساس بدی در مورد بدرفتاری و یا شاید تجربیات مختلف از خود در نقاط مختلف زندگی خود است. با وجود تمام نکات خوب، این کتاب پس از مدتی احساس خیلی خوبی داشت - این عمل عمدا تکراری و دایره ای است، و من فکر کردم که آن را می توان به طور قابل توجهی کوتاه تر بدون از دست دادن بسیاری از کل معنای کتاب اما هنوز احساس کردم مجبور به خواندن است، حتی اگر واقعا می دانستم کجا بود. و در پایان این همه، احساس گرمی احساس رضایت را داشتم که از یک کتاب واقعا خوب خواسته بود.
مشاهده لینک اصلی
من سه هفته برای انجام 900 صفحه از رمان Kazuo Ishiguro صرف کردم. چرا چنین ماسوشیسم؟ از آنجا که من تقریبا تمام کتابهای این نویسنده را به نوشتن زیبا، مخصوصا نویسنده @ Aufès de moi همیشه @ و @ نتایج روز @ اغلب به سینما مناسب © © من (کری Mullingan در دوم بازی در اول، آنتونی هاپکینز) و در حال حاضر © TAIS کنجکاو جزییات © پوشش آن را من نمی Navais lu.Parce که اکثر خوانندگان که © حمله © S یک @ Linconsolà © @ lont رها © مسیر و با فروتنی اعتراف کرده اند © navoir درک هر چیزی در کافکایی سرگردان این پیانیست در یک کارخانه شهرستان اروپا به مدت دو روز PRA © CA © دندانه کنسرت که او قرار است © donner.Parce وجود دارد که من رفتم © افتخار پایان تکمیل این obase کتاب، همه در یک بار © تحت تاثیر قرار توسط تسلط با که Ishuguro موفق به روایت یک رویا، خود باکانه incohà ©، کندی گل آلود، آن بیضه های پوچ و ناراحتی اسکیزوفرنی من زمان بسیار زیادی را اختصاص داده ام که می توانم آن را در غیر این صورت استفاده کنم.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب تسلی ناپذیر
خرید کتاب تسلی ناپذیر
جستجوی کتاب تسلی ناپذیر در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
یکی از راههایی که می توانید بگویید که خوابید، کمبود تداوم است - شما یک گوشه را در یک خیابان باز میکنید و ناگهان در یک قایق یا صحبت میکنید به یک مرد و او به طور ناگهانی به آلزایات تبدیل می شود، یا شما با کسی ناهار دارید چه کسی مطلقا، مثبت برادر شما است، اما چیزی شبیه او ندارد. این کتاب مانند یک دنباله رویا طولانی است. شخصیت اصلی، پیانیست، به شهری میرسد که هرگز برای ارائه یک کنسرت به یاد نمی آورد، موافقت نکرده است، و طی چند روز آینده خود را از طریق چشم انداز عجیب و غریب سرگردان ملاقات می کند افرادی که به نظر می رسند و چیزهایی را به دلایل او نمی فهمند. او به نیمه راه در سراسر شهر به سمت پذیرش می رود، فقط برای راه رفتن در یک درب کوچک و پیدا کردن خود را در نوار هتل خود را. او به طور غیرقابل پیش بینی در شلوار فانتزی خود را در لباس پانسمان خود می گیرد، نمی تواند سخنانی را که برای او آماده نکرده است و بعد از آن برای همه سخنرانی های فوق العاده تبریک می گوید. او به طور مداوم از قرار ملاقات مفقود شده است که هیچ کس به او گفته است که او دارد. مردم در مورد او صحبت می کنند در حالی که او در کنار آنها نشسته است، مثل اینکه او به طور موقت متوقف شده است. او یک زن جوان خانه را دنبال می کند، از دست می رود و به یک دوست قدیمی مدرسه ای در وسط یک مقدار خالی می رود. خانم گوستاو، متصدي هتل، از خانم گوستاو پرسيد كه چطور او را ناراحت ميكند و اينكه دو تا از آنها دوستداران سالها هستند، صحبت كردهاند. موسیقیدان رقیب سقوط دوچرخه خود را دارد و پای خود را قطع می کند - اما معلوم می شود که آن یک پایه چوبی است، بنابراین واقعا مهم نیست. در اینجا بیش از یک لمس آلیس در سرزمین عجایب وجود دارد و اگرچه غریب بودن آن کمتر شگفت انگیز است، نوشتن Ishiguros به همان اندازه غنی و زنده است و او خوب آن را حمل می کند. هیچ قطعنامه ای وجود ندارد و هیچ چیز تا به حال توضیح داده نشده است، اما اگر شما مایل به لذت بردن از تجربه، ارزش آن زمان را به خواب یک رویای کوچک خواب.
مشاهده لینک اصلی
ای خداوند مهربان، این کتاب هرگز به پایان نمی رسد. این فقط ادامه می یابد و در حال بدتر شدن و خجالت زدن است تا زمانی که شما مایل به استفاده از چیزهای شگفت انگیز برای کسی که با صدای بلند با صدای بلند صحبت می کنید. داستان می گوید رایدر به یک شهر عمومی اروپایی بدون هیچ دلیلی که در آن است، چرا او وجود دارد یا کسی که او هست. یک فرض جالبی اما یکی که موفق به ارائه دوباره و دوباره. همه چیز به عنوان یکی از آن رویاهای بی وقفه نوشته شده است که در آن شما دائما در حال عبور از درب های غیرمجاز هستید و متوجه می شوید که برای قرار ملاقات هایی که به یاد ندارید دیر می کنید. فرض بر این بود که بعضی از شخصیت های دیگر به نمایندگی از خانواده Ryders یا جوان تر خود می پردازند، اما انسجام خیلی کمی وجود دارد که در بهترین زمان ها سخت است و سخت در بدترین شرایط قرار دارد. و در حال انتظار برای توضیحات نیست، زیرا آخرین چیزی است که Ishiguro هرگز به شما نمی دهد. من از طریق همه چیز امیدوار بودم که همه به طور ناگهانی روشن می شوند اما هرگز نگذاشتند. به طور خلاصه: این کتاب را بخوانید، تمام زندگی روزمره شما را از دست خواهد داد که هرگز به عقب نخواهید رسید و هیچ کاری نخواهد کرد، شما. اگر می توانستم هیچ ستاره ای به آن بدهم، من می توانستم.
مشاهده لینک اصلی
آیا تا به حال یکی از آن رؤیاها را در جایی قرار داده اید، اما همه چیز به اشتباه ادامه می یابد؟ شما در قطار اشتباه می گیرید، می روم و به سمت دیگر حرکت می کنید، اما شما را در جایی دیگر می گیرم، سپس شروع به پیاده روی می کنید، اما خیابان ها نمی روند، جایی که آنها قرار است به آنجا بروند، بیشتر آنها در زمان استرس، زمانی که در ذهنم زیاد بود، زندگی ام از کنترل خارج شد. این کتاب یکی از آن رویاها است که در جزئیات برای 500 صفحه توضیح داده شده است. این به نظر می رسد مانند یک کابوس، کاملا به معنای واقعی کلمه. من فکر می کنم در بیشتر نویسندگان دست، این خواهد بود. اما Kazuo Ishiguro یک داستانپرداز طبیعی است و به نوعی او را می کشد. در بسیاری از کتابهای او، چیزها غیرقابل توضیح یا غیرقابل توضیح هستند. سبک روایت او ظریف و نامطلوب است. شخصیت عالی این نوع کتاب را بنویسید. شخصیت اصلی یک پیانیست کنسرت مشهور به نام رایدر است که به یک شهر نامشخص در جایی در اروپای مرکزی می رسد که یک سخنرانی را ارائه کند. این کتاب سه روز از اقامت وی در شهر را پوشش می دهد. همانطور که او باقی می ماند، خواسته های بیشتری در مورد وی ایجاد می شود، خواستار آن است که هرگز به نظر نمی رسد برآورده شود. او هرگز وقت کافی ندارد، او همیشه دیر است، همیشه خسته، همیشه ناامید کننده مردم است. زندگی او از کنترل خارج می شود. چیزی که من دوست داشتم این بود که هرگز متوجه نشدم که این رویا بود. هیچ چیز واقعا عجیب و غریب رخ نداد - راوی ناگهان شروع به پرواز در پشت بام (یکی دیگر از مبانی رویاهای من) و یا مقابله با هیولاها سبز بزرگ و یا هر چیز دیگری مانند آن. اثر یک رویا از طریق منطق اشتباه ایجاد شد - حوادثی که به نظر می رسید همان گونه که حس می کنند، اما با تضاد بزرگ در آنها است. به عنوان مثال، یک متصدی قدیمی که مسافر خود را در هتل می گذارد، درباره دختر و نوه اش صحبت می کند. او در مورد آنها نگران است و می خواهد رایدر به آنها برود و آنها را ببینند. وقتی رایدر به آنها ملاقات می کند، دختر هم اکنون همسرش یا حداقل عاشق است. این تناقض از طریق کتاب حفظ شده و هرگز به طور منطقی توضیح داده نشده است. در چندین بار، جغرافیای ساده تحریف شده است. رایدر تمام شهر را به یک مهمانی در خانه کشور می برد و زمانی که او می خواهد به هتل بازگردد، متوجه می شود که او واقعا در حال بازگشت است - او فقط با ورودی متفاوت وارد شده و تشخیص نداده است آی تی. یک بازرس بلیط در یک تراموا تبدیل به دوست قدیمی کودکی از انگلستان می شود. مانند دیگران، او از او بسیار انتظار می رود و او به او اجازه می دهد. من می فهمم که احتمالا هنوز هم به نظر می رسد مانند یک کابوس یک کتاب است. به سختی توضیح دهید چرا من آن را دوست داشتم. فرض میکنم فرض اینقدر دشوار بود که ببینیم Ishiguro آنقدر خسته کننده است که آن را خاموش کرده است. همچنین بسیاری از مناطق جالب توجه در مورد مردم در شهر وجود دارد - یک رهبر الکلی قدیمی، برادسکی، که سعی در تجدید حیاتش دارد و همسرش را برمی گرداند؛ صاحب هتل هافمن و پسرش که می خواهند یک پیانیست باشند، اما تنها والدین خود را ناراحت می کند؛ ارتباط Ryder با سوفی و پسر Boris؛ Gustav porter قدیمی و دوستانش که در کافه مجارستان ملاقات می کنند. من برای این افراد به طور ذاتی برای خودم علاقه مند بودم و تا حدودی به این دلیل که اگر همه چیز یک رویا باشد، آنها سرنخ هایی از شخصیت روینده می باشند: شخصیت از گذشته اش، مردم احساس بدی در مورد بدرفتاری و یا شاید تجربیات مختلف از خود در نقاط مختلف زندگی خود است. با وجود تمام نکات خوب، این کتاب پس از مدتی احساس خیلی خوبی داشت - این عمل عمدا تکراری و دایره ای است، و من فکر کردم که آن را می توان به طور قابل توجهی کوتاه تر بدون از دست دادن بسیاری از کل معنای کتاب اما هنوز احساس کردم مجبور به خواندن است، حتی اگر واقعا می دانستم کجا بود. و در پایان این همه، احساس گرمی احساس رضایت را داشتم که از یک کتاب واقعا خوب خواسته بود.
مشاهده لینک اصلی
من سه هفته برای انجام 900 صفحه از رمان Kazuo Ishiguro صرف کردم. چرا چنین ماسوشیسم؟ از آنجا که من تقریبا تمام کتابهای این نویسنده را به نوشتن زیبا، مخصوصا نویسنده @ Aufès de moi همیشه @ و @ نتایج روز @ اغلب به سینما مناسب © © من (کری Mullingan در دوم بازی در اول، آنتونی هاپکینز) و در حال حاضر © TAIS کنجکاو جزییات © پوشش آن را من نمی Navais lu.Parce که اکثر خوانندگان که © حمله © S یک @ Linconsolà © @ lont رها © مسیر و با فروتنی اعتراف کرده اند © navoir درک هر چیزی در کافکایی سرگردان این پیانیست در یک کارخانه شهرستان اروپا به مدت دو روز PRA © CA © دندانه کنسرت که او قرار است © donner.Parce وجود دارد که من رفتم © افتخار پایان تکمیل این obase کتاب، همه در یک بار © تحت تاثیر قرار توسط تسلط با که Ishuguro موفق به روایت یک رویا، خود باکانه incohà ©، کندی گل آلود، آن بیضه های پوچ و ناراحتی اسکیزوفرنی من زمان بسیار زیادی را اختصاص داده ام که می توانم آن را در غیر این صورت استفاده کنم.
مشاهده لینک اصلی